De Amsterdamse Pluim 2025: AKC Blauw-Wit

17 november 2025

Korfbal in het hart van de stad

Interview met Jermica Sampimon en José van Munster

Korfbal is een virus dat je overdraagt van generatie op generatie. Jermica Sampimon heeft zelf altijd gekorfbald. Nu is ze trainer van het g-team van Blauw-Wit, waar haar dochter in meespeelt. José van Munster trof een man die korfbalde. Met die man kreeg ze 1 zoon en  1 dochter en die korfballen allebei. De een in het g-team, de ander in een regulier team. En José zelf is nu ‘manusje-van-alles’ bij het g-team.

José: “Toen mijn man op het eerste afspraakje vertelde dat hij aan korfbal deed, dacht ik: “heb ik dat?” Maar van lieverlee heeft hij me toch enthousiast gemaakt. Het is een geweldige sport. Het is de enige sport waar mannen en vrouwen samen spelen.”

Jermica: “Mijn dochter zat eerder op voetbal. Zij was het enige meisje in een jongensteam. Zij was toen 12 en er was geen meidenteam. Dat maakte haar onzeker. Bij korfbal heb je dat niet. Elk team is gemengd. Er is geen onderscheid tussen ‘de mannen’ en, ‘o ja, we hebben ook nog een vrouwenteam’.

Een divers en hecht team

Het g-team van AKC Blauw-Wit bestaat al meer dan 20 jaar. De club zit al meer dan 100 jaar verscholen in het hart van de stad, in de oksel van de Jan van Galenstraat en de Admiraal de Ruijterweg. Een echte Amsterdamse club. “Dat zie je ook aan de leden. We hebben op het moment 8 spelers. En ze vormen een heel diverse groep. Niet alleen qua afkomst, maar ook qua beperking. Een heel hechte groep ook.”

Fanatisme

“We spelen 1 keer in de maand competitie, op het veld en in de zaal. Er zijn best wel wat g-teams, maar helaas wel wat verder weg. Rondom Amsterdam helaas niet. Wij moeten meestal zo’n 45-60 minuten rijden. We spelen tegen clubs die allemaal ongeveer hetzelfde niveau hebben, dus soms winnen we, soms verliezen we. De meeste spelers zijn behoorlijk fanatiek. Een van de mannen riep laatst “als we geen kampioen worden, doe ik niet meer mee”.”

Een duwtje in de rug

“Dus die Amsterdamse Pluim, die willen we natuurlijk ook winnen. Het is een erkenning voor de trainers en de spelers. En heel eerlijk gezegd hebben we een beetje extra bekendheid ook wel nodig. De aanwas van spelers stokt al een paar jaar. We zitten met smart op nieuwe spelers te wachten. En we kunnen ook nog wel een paar trainers gebruiken. We hopen dat we met de aandacht die we nu krijgen, deze prachtige sport een duwtje in de rug kunnen geven.”

Special Olympics

“Buiten de trainingen en de wedstrijden om gaan we regelmatig met elkaar op pad. Dagje weg. Etentje. Eens in de 2 jaar doen we mee met de Special Olympics. Dat is heel bijzonder. Daar doen meer dan 25 sporten aan mee. Een happening. We logeren dan een paar dagen in een huisje. Een kleine vakantie dus. Met een vrolijk en warm team. En elke dag sporten. Wat wil je nog meer?”

Foto credits: Tom Feenstra