Veerkrachtig naar goud: het verhaal achter de Paralympische titel van Kimberly Alkemade

09 december 2025

Paralympisch kampioen en Uniek Sporten-ambassadeur Kimberly Alkemade wil met haar boek De sprint uit de schaduw laten zien dat topsport en integriteit een gouden formule vormen. Ze is ervan overtuigd: ‘Dat ik binnen zes jaar al een gouden medaille haalde, kwam door mijn veilige en integere omgeving.”

Het verhaal van Kimberly Alkemade is aangrijpend. Ze was als 8-jarige met haar gezin op weg naar een vakantie in Salou. Kimberly zat voorin met haar moeder. Haar twee broers en vader hadden een plekje achter in de bus. Ze rijden op een Franse snelweg als de chauffeur in slaap valt. De bus klapt achterop een file. Kimberly wordt door de impact uit het raam gesmeten. Ze verliest haar been én haar moeder.

Hoewel het haar eigen verhaal is, deed het Kimberly veel toen ze haar recent uitgekomen boek De sprint uit de schaduw las. "Het kwam echt hard bij me binnen. Ik dacht: potverdorie, wat een veerkracht. Ik vond het echt mindblowing.”

Veerkracht
Op de vraag of die veerkracht aangeboren of aangeleerd is, antwoordt ze met een anekdote van vlak na het ongeluk. "Ik kwam in het ziekenhuis en daar bleek dat ik een hemoglobinewaarde had van onder de 6. De dokter zei dat alle patiënten met zo'n waarde dood waren. Je organen krijgen dan namelijk te weinig zuurstof. Ik overleefde dit. Toen ik vervolgens hoorde dat mijn moeder niet meer leefde en ik mijn been kwijt was, vroeg ik meteen: ‘Wie gaat mij dan naar school en dansles brengen?’ Ik zocht meteen een oplossing. Die veerkracht zat toen al in mij.”

In 2019 werd haar veerkracht wederom op de proef gesteld. Haar tante, haar vrouwelijke rolmodel, overleed aan suïcide. “Ik dacht na: wat heb ik nodig om met dit verdriet om te gaan?” Het antwoord was een wandeltocht, in haar eentje vanuit Portugal naar Santiago de Compostela. Een fysiek en mentaal zware uitdaging. “Ik was helemaal niet getraind voor zo’n lange wandeling. Toch heb ik het gedaan. Ik schreef iedere dag een brief aan mijn tante. Later ging ik naar de psycholoog voor rouwverwerking. Dat hielp mij enorm. Daardoor kon ik het leed wat dragelijker maken en kon ik daarna zonder die bagage door met mijn carrière”

Egocultuur
Niet alles opzijzetten om volgens een rigide stramien te trainen, maar goed voelen wat je nodig hebt. Dit vormt samen met veerkracht een belangrijke formule voor het succes van Kimberly. Eén schakel ontbreekt echter nog in dit verhaal, een onmisbare: een integere omgeving. "Waar op hoog niveau gepresteerd wordt, ontstaat vaak een egocultuur. Dat merkte ik toen ik topsporter werd. Ik kwam uit de zorg, waar sociale vaardigheden bovenaan staan. In de topsportwereld werd op een heel andere manier met elkaar omgegaan. Iedereen was zo op zichzelf gericht, want dat was zogenaamd nodig om aan de top te komen. De coach had ook een autoritaire houding. Dat paste helemaal niet bij mij."

Ze miste de integriteit en daarmee de veiligheid. Een omgeving met mensen die naar elkaar omkijken, die had ze nodig. Trainingsmaatjes die elkaar het beste gunnen, die floreren als de ander ook gelukkig is en goed in zijn of haar vel zit. Mensen die zich in elkaar verdiepen, empathie tonen. Kortom, het tegenovergestelde van die egocultuur. “Een omgeving waar ik op kon rekenen. Ik had al zoveel verloren, was al zo machteloos geweest. In de topsportcultuur miste ik die integriteit en veiligheid. Het was zo hard. Er werd al snel gedacht: stel je niet zo aan."

Ze zocht en zocht en zocht, net zo lang tot ze de perfecte plek vond. Ook tijdens deze zoektocht merkte ze het gebrek aan empathie in de topsport. "Als je jouw kop boven het maaiveld uitsteekt, dan krijg je tegenwind. Van concurrenten, van andere partijen die je als dreiging zien. Zij begrepen niet waarom ik deze keuzes maakte, maar stonden er ook niet voor open om het te begrijpen."

Terugkijkend weet Kimberly één ding zeker: dankzij die ideale omstandigheden behaalde zij de gouden plak op de Paralympische Spelen van Parijs. “De meeste atleten beginnen op hun veertiende, groeien in de sport en zijn meer dan tien jaar bezig voor ze eventueel een dergelijke prestatie kunnen leveren. Zes jaar is een abnormaal korte periode om dat te bereiken. Het is mij gelukt dankzij een omgeving waarin alle puzzelstukjes goed lagen.”

Stichting met teamgevoel
Kimberly heeft een duidelijke visie. Die geldt overigens niet alleen voor topsport, maar ook voor de politiek en het bedrijfsleven. Samen kom je verder, waar dan ook. Ze is inmiddels gestopt met haar sportcarrière, maar verspreidt deze visie nog altijd via haar stichting Moving for Growth. Ze helpt sporters om hun paralympische droom waar te maken, door samen met hen een ideale trainingsomgeving te vinden en hen te helpen aan bijvoorbeeld financiële middelen via sponsoring. Al die sporters verbindt ze vervolgens ook weer met elkaar. “Middels onder meer netwerkevenementen creëren we een teamgevoel waar iedereen van profiteert, in plaats van dat iedereen op z’n eigen eilandje blijft zitten.” Die visie hoopt ze ook met haar boek te verspreiden. "Ik wil geen kortstondige hype, maar een stille waarheid die van hart tot hart reist en op de lange termijn wortels schiet."

Boek bestellen
Wil jij het boek van Kimberly lezen? Bestel het dan hier. Binnenkort geven we via de sociale kanalen van @unieksportenbrabant ook een aantal exemplaren weg. Volg ons dus nu alvast op Instagram of Facebook. 

Foto: BrabantSport / Paul Raats