'Inspiratie porno’: Stella legt uit waarom mensen met een beperking niet uitzonderlijk zijn

Stella Young werd geboren met osteogenesis perfecta (brozebottenziekte). Jarenlang zette ze zich als komiek en journalist in voor de rechten van gehandicapten. In 2014 overleed ze onverwachts, vermoedelijk aan een aneurysma. Maar Stella zal voor velen in het geheugen gegrift blijven dankzij de indrukwekkende Ted Talk die ze vlak voor haar dood hield. 

‘Ik groeide op in Victoria (Australië, red.) en had daar een hele normale jeugd. Toen ik een jaar of 15 was, kwam iemand van de lokale gemeenschap naar mijn ouders toe met de mededeling dat hij me wilde nomineren voor een ‘local achievement award’. Mijn ouders zeiden dat ze dat heel aardig vonden, maar dat er één probleem was: ik had helemaal niks bijzonders bereikt’, begint ze haar speech. 

‘Ze hadden gelijk. Ik ging naar school, haalde goede cijfers, had een bijbaantje in de kapperszaak van mijn moeder, keek naar Buffy the vampire slayer en Dawson’s Creek. Ik deed helemaal niks ongewoons. Ik deed helemaal niets dat als een prestatie zou worden gezien als je het woord ‘gehandicapt’ weg had gelaten. 

‘Jaren later gaf ik les op een middelbare school in Melbourne. Plotseling stak een 11-jarige jongen z’n hand op en vroeg: ‘Mevrouw, wanneer begint uw speech?’ Ik dacht: welke speech? Ik ben al twintig minuten aan het praten. Hij zei: ‘Ja u weet wel, uw motivational speech. Wanneer mensen in een rolstoel naar school komen, zeggen ze inspirerende dingen. Dat doen ze meestal in de schoolzaal.’

‘Toen begon het me te dagen: deze jongen heeft mensen in een rolstoel alleen ervaren als object van inspiratie. Dat is niet zijn fout. Gehandicapte mensen zijn niet onze leraren. We zijn geen echte mensen. We zijn hier om te inspireren. Ons is verteld dat een handicap iets moeilijks is en dat leven met een handicap je exceptioneel maakt. Dat is een leugen. In de afgelopen jaren wordt die leugen gepropageerd door social media.’ Stella haalt Pinterest-plaatjes met teksten als ‘The only disability is a bad attitude’ en verhalen van gehandicapte kinderen die een ‘normaal’ leven leiden aan. 'Ik noem het ‘inspiratie porno’. Ik noem het bewust ‘porno’ omdat we een groep mensen objectiveren ten bate van een andere groep mensen. Om jou te motiveren. Zodat je naar die beelden kijkt als je je slecht voelt en denkt: het kan altijd nog erger. Maar wat als jij die persoon bent? Ik ben de tel kwijtgeraakt van het aantal vreemden dat naar me toekwam om me te vertellen hoe dapper ik ben. Eigenlijk feliciteerden ze me met het feit dat ik ’s ochtends uit bed ben gekomen en mijn naam heb onthouden.'

‘Het leven met een beperking ís ook ingewikkelder. We moeten meer dingen overwinnen. Maar de dingen die we overwinnen, zijn niet de dingen die jij denkt. Het zijn niet de dingen die te maken hebben met ons lichaam. We worden meer beperkt door de maatschappij dan door ons lichaam of onze diagnose. Ik leef al best een tijdje met dit lichaam en ik ben er eigenlijk best gek op. Het doet wat het moet doen en heeft geleerd het te gebruiken naar z’n beste capaciteit. Dat doen die kinderen die je op al die foto’s ziet ook. Ze doen niets ongewoons; ze gebruiken hun lichaam gewoon zo goed als ze kunnen. Is het echt eerlijk om ze te objectiveren zoals we doen? Een handicap maakt je nog niet exceptioneel.’ 

‘Ik leer de hele tijd van andere mensen met een beperking. Ik heb geleerd dat het een briljant idee is met een vleestang te gebruiken als je iets laat vallen. Ik heb geleerd dat ik m’n telefoon kan opladen via de batterij in m’n rolstoel. Ik wil in een wereld leven waarin een handicap niet de uitzondering, maar de norm is. Ik wil in een wereld leven waarin een 15-jarige die op haar slaapkamer Buffy the vampire slayer kijkt, geen prestatie levert omdat ze gewoon zit. Ik wil in een wereld leven waarin we niet zulke lage verwachtingen hebben van mensen met een beperking. Ik wil in een wereld leven waarin een kind van 11 niet verrast is dat diegene in een rolstoel de leraar is.’

Bron: YouTube.