Hij loopt mank maar als hij snowboard, snowboard Chris iedereen voorbij

Wat heeft deze sport jou gegeven?
Deze sport heeft mij vooral heel veel vrijheid gegeven. Ik loop mank maar als ik snowboard, snowboard ik iedereen voorbij. Het gevoel dat je echt iets kan en ergens toe doet. Je kan mensen inspireren en ik doe tegelijkertijd iets wat ik heel erg leuk vind en dat is de wereld overreizen en snowboarden. Dat is nu mijn werk en dat vind ik heel leuk, het geeft me ook heel veel inspiratie gegeven om om me heen te kijken naar wat er allemaal nog meer is dan feesten en school.

Train je liever alleen of samen?
Het liefst samen met Lisa, mijn vriendin. We zitten in hetzelfde schuitje. Alleen is maar alleen. Het is dan wel een alleen sport, maar je zit in een team en snowboarden doe je met elkaar. Dat is met wedstrijden ook zo, ik ben dan niet van Lisa concurrent maar een team maatje van mij wel, wij trekken ons aan elkaar op en daar wordt je beter van.

Welk advies zou je kinderen met een handicap mee willen geven die de stap nog niet durven te maken om te gaan sporten?
Vooral je ouders aan de mouw trekken van ‘hey, ik ga zelf doen, ik kan dit’. Dat is vaak nog wel eens een probleem dat ouders zeggen ‘maar de dokter zegt dat mag niet meer, dat kan niet meer’ en als een specialist dat zeg, dan ga je dat ook niet meer doen. Heel vaak zijn dokters veel te voorzichtig in dat opzicht. Vooral proberen, durf op je bek te gaan.

Welke bijnaam hebben vrienden voor jou?
Ik heet Crackie, haha. Dat komt van Gino Pietermaai (de oude bok) van Ferdi. Hij is gehandicapt en die noemen ze Crackie. Het is Crackie, 2 euro en zo noemen ze mij altijd: Crackie.
 

Fotografie: Mathilde Dusol