Para-atletiek: zoveel mogelijk integreren in bestaande clubs

Iedere zaterdag trainen zo’n 14 paralympische talenten op de atletiekbaan op Papendal. Met hun coach Fynn van Buuren werken ze toe naar grote evenementen, dit jaar bijvoorbeeld het EK in Berlijn. “Het mooie van coaching vind ik dat je samen met de sporter op 0 begint en een plan maakt. Aan het eind van een seizoen zie je hoeveel stappen ze gezet hebben. Zeker in de talentgroep gaat dat hard.”

Doorstromen in topsportprogramma
De Atletiekunie heeft een uitgebreid topsportprogramma. “De talentgroep bestaat uit ongeveer 14 mensen. Zij trainen in ieder geval iedere zaterdag op Papendal. Als we zien dat ze in de buurt zijn van  een internationale doorbraak dan komen ze doordeweeks een paar keer extra trainen op Papendal. Uiteindelijk kunnen ze dan doorstromen naar de nationale paralympische selectie.” Instroom van nieuwe talenten komt onder meer uit de Talentendagen die NOC*NSF jaarlijks organiseert.

Op een reguliere club beginnen
Van Buuren benadrukt dat aangepast atletiek veel breder is dan zijn talentgroep. “Juist atletiek leent zich er heel goed voor om op een reguliere club te sporten. Mensen met een amputatie of groeistoornis kunnen, soms met wat kleine aanpassingen zoals een blade, prima meedoen met de gewone trainingen. In atletiek zijn we sowieso gewend met meerdere disciplines tegelijk te trainen. We maken eigenlijk alleen onderscheid in loopnummers en explosieve nummers, ook bij de valide atleten. Voor wheelers vraagt het wat meer logistieke aanpassingen, maar ook daar zie je steeds meer mogelijkheden in het land. Ik adviseer jongeren die graag willen beginnen met atletiek dan ook altijd om eerst bij hen in de buurt te kijken. Als ze een hoog niveau halen kunnen ze altijd nog naar Papendal komen.”

Letterlijk zoeken naar balans
Van Buuren was als junior op hoog niveau actief met onder meer discuswerpen. Helpt dat hem bij het coachen? “Gek genoeg juist bij werpen niet altijd,” lacht hij. “Als lopende sporter, ook sporters met een blade, doe je de werpnummers eigenlijk vanuit je benen. Werpers in een rolstoel zitten helemaal vastgesnoerd en hebben dus vooral techniek vanuit hun armen. Maar over het algemeen komen de principes van de reguliere atletieknummers en aangepast atletiek overeen, daarom kunnen we ook zo goed samen trainen. Alleen krachttraining is soms lastig, want dat gaat vaak om de balans in je lichaam. En die is bij elke sporter uniek, geen beperking is hetzelfde! Het is vaak een kwestie van proberen en langzaam opbouwen. Eerst springen op een balkje van 5 centimeter en dan steeds hoger.”

Sporters ondersteunen
Van Buuren ziet wel dat sporters met een beperking extra drempels moeten slechten. “Ze hebben een extra dosis doorzettingsvermogen en zelfstandigheid nodig. Als ik wil gaan hardlopen, koop ik een paar loopschoenen en start ik. Als je wilt rolstoelracen ben je duizenden euro’s en maanden verder voor je kunt beginnen. Daar helpen we mensen ook bij. Bijvoorbeeld door ons netwerk in te zetten als ze een crowdfundingsactie voor een racerolstoel starten. En tot het geld bij elkaar is kunnen ze dan bij ons vaak wel een rolstoel lenen. We hebben ook een buddy gezocht voor een blinde atleet. Daar blijken best veel leden van atletiekverenigingen voor open te staan hebben we gemerkt. Dus wie weet ook wel op de club bij jou in de buurt, probeer het eens!”

Vraagbaak voor verenigingen
Verenigingen die atleten met een beperking een warm welkom willen bieden kunnen altijd bij Van Buuren en zijn collega’s terecht voor advies. “De meeste verenigingen staan ervoor open, maar soms moet je even nadenken over praktische oplossingen. Die vastgesnoerde discuswerper kan natuurlijk niet zelf zijn werpspullen uit het veld halen. En hoe coach je bijvoorbeeld een rolstoelracegroep? De bondscoach heeft onlangs nog een clubcoach laten meelopen om hem de kneepjes van het vak te leren. Verder is er tijdens de jaarlijkse atletiekdag altijd een workshop over para-atletiek. Samen kunnen we zorgen dat de integratie van aangepast atletiek steeds gebruikelijker wordt!”

Foto: Huub Keulers