“Als je het echt wilt, lukt het.”

Rolstoelskater Kevin wil anderen inspireren

“Ik wil laten zien dat een rolstoel ook cool kan zijn.” Kevin van Ekert is een rolstoelskater die niet alleen het beste uit zichzelf wil halen, maar ook zijn sport zo groot mogelijk wil maken. Ook als hij zelf niet meer kan skaten, wil Kevin zich hard maken voor het rolstoelskaten in Nederland.

Tot 2011 was Kevin een kerngezonde jongen. Toen kwam het moment dat hij op de scooter stapte en geen voorrang kreeg van een automobilist. Sindsdien zit de nu 26-jarige Kevin in een rolstoel. “Ik heb een Complex Regionaal Pijnsyndroom in mijn rechterbeen”, legt Kevin uit. “Mijn rechterbeen functioneert niet meer, ik heb er 24 uur per dag pijn aan. Later zijn ze er ook nog achter gekomen dat ik een hernia heb.”

Eerste kennismaking met rolstoelskaten
Ondanks de pijn die continu aanwezig is, heeft Kevin nu grip op zijn leven. “Maar dat heeft wel heel lang geduurd. Ik heb zes jaar lang in een zware depressie gezeten. Zo zwaar zelfs dat ik het leven niet meer zag zitten. Toen heb ik ervoor gekozen om een hond te nemen. Dat is echt mijn maatje. Door hem kreeg ik weer een dag- en nachtritme en kwam ik weer onder de mensen.” En daardoor kreeg Kevin ook weer interesse in nieuwe dingen. “Zo ontdekte ik het rolstoelskaten via een filmpje op YouTube.”

Toch was Kevin er nog niet direct van overtuigd dat het ook in Nederland mogelijk zou zijn om de sport te beoefenen.  “Het filmpje was opgenomen in Amerika, dus ik dacht dat het hier niet zou kunnen. Maar toen ik in 2016 naar het Wheelchair Skills Event ging, zag ik dat er ook Duitsers aan rolstoelskaten deden. Als zij het kunnen, dan kan ik het ook”, stelt Kevin zelfverzekerd. “Vervolgens heb ik een eigen skatestoel laten bouwen in Amerika. En wat ik daar nu allemaal mee doe, is onvoorstelbaar!”

Rolstoel als BMX
“De adrenaline, de kick en grenzen verleggen”, dat maakt voor Kevin het rolstoelskaten zo mooi. “Voor mijn ongeluk heb ik ook wel eens aan BMX gedaan. Geen wedstrijden, maar puur met vrienden lekker fietsen. Dit lijkt daar heel erg op. Voor mij is mijn rolstoel dan ook geen beperking meer. Het is echt mijn BMX. Overal waar ik kom, kan ik iets doen met mijn rolstoel. Dat wil ik ook graag aan anderen laten zien.”

“Melissa was de eerste keer dat ze hier kwam best druk, maar na een kwartier op het paard werd ze langzaam rustig.”

“Ik wilde graag bewegen, maar de sociale contacten zijn voor mij net zo belangrijk.”

"Hier kun je meedoen op je eigen tempo en niemand kijkt raar op als je even rust neemt of een oefening overslaat."