Professionals

“Heerlijk! Even lekker beuken!”

“Kan niet, bestaat niet.”

“Ik vind het zo leuk, sport!”

“Waar een wil is, is een weg.”

“Als ik niet sport, kan ik binnen de kortste tijd minder goed lopen.”

“Sporten geeft mij vrijheid en voldoening.”

“Als je het echt wilt, lukt het.”

“Door het zwemmen in het warme water en de aandacht die ik heb gehad, ben ik weer op de been.”

“Als je je laat beperken door je handicap, kom je niet ver!”

“Wat veel mensen niet weten, is dat gezond bewegen en een actieve levensstijl ook een positieve invloed hebben op je geest.”

“Ik ben trots dat ik deel uitmaak van Team Brabant Sport.” 

“Mijn vader heeft zijn zelfvertrouwen terug door het boksen.”

“Mensen die doof of slechthorend zijn kunnen alle sporten uitoefenen. We ‘zien’ alles beter dan horende sporters.”

“In het water ben je vrij en kan je alles doen.”

“Het is ongelooflijk wat een energie ik krijg van handbiken!”

Voor Erik van der Jagt is het duidelijk. Hij heeft zijn nieuwe sport gevonden. Handbiken! Erik is een sportieve man. Voor bij hem multiple sclerose werd geconstateerd deed hij aan bergsport, beklom hij bevroren watervallen, wandelde en mountainbikete hij. MS tast het centrale zenuwstelsel aan, waardoor krachtvermindering kan ontstaan en er ook problemen met lopen kunnen optreden. Tien jaar lang was sporten voor Erik dus niet mogelijk. Erik: "Ik deed wel eens een poging, maar mijn energielevel was te laag."

De battle aangaan
In de zomer van 2018 verergerden zijn loopproblemen: "Het lopen ging belabberd, dus ik heb bij de gemeente een rolstoel aangevraagd." Erik deed de rolstoeltraining van Uniek Sporten om meer te leren over het omgaan met zijn rolstoel. Hij maakte kennis met verschillende rolstoelsporten en zag dat er misschien mogelijkheden voor hem waren. Daarnaast was hij in behandeling bij revalidatiecentrum Revant, waar hij al wel eens sprak over handbiken. Erik: "Ze vroegen of de handbikebattle niets voor mij was. Een jaarlijkse wedstrijd waarbij teams van verschillende revalidatiecentra de uitdaging aangaan en de Kaunertaler gletcher in Tirol beklimmen." Toevallig ontmoette Erik ook op de rolstoeltraining een aantal mensen die van plan waren die uitdaging aan te gaan. "Het leek wel alsof alles samenkwam." Hij werd enthousiast en besloot ervoor te gaan. "Voor ik bij het handbiketeam, team ZeeBra, kon aansluiten moest ik een inspanningstest doen waarbij gekeken werd of mijn longen en hart de fysieke inspanning aankonden. Dat was allemaal goed."

“Bewegen is het plezier in mijn leven. Ik ben happy, met de dingen die ik nog kan doen.”

“De snelste ben ik niet, maar plezier heb ik zeker!”

De ouders van Ruud Lauwers hebben hem altijd gestimuleerd vooral te doen wat hij leuk vindt, ongeacht zijn beperking. Daarom wil hij zich ook niet te veel in de weg laten zitten door zijn autisme en zijn motorische beperking. En vandaar ook dat hij zich twaalf jaar geleden aansloot bij een atletiekvereniging. Met deelname aan een straatloop leerde hij de loopsport kennen en toen was hij verkocht. De nu 29-jarige Ruud stapte naar atletiekvereniging AVR ’69 in Reusel en is sindsdien lid. "Toen mijn begeleider vertelde over de straatloop, werd ik enthousiast. Ik heb deelgenomen en kort daarna heb ik me aangesloten bij de atletiekvereniging."

Het verwerken van prikkels, het filteren van informatie en bepaalde motorische beperkingen, het zijn kort samengevat de grootste uitdagingen voor Ruud naar aanleiding van zijn beperking. Specifieke ondersteuning heeft de loopfanaat niet nodig maar bij het begeleid wonen in een wooncomplex met andere mensen met een beperking, heeft hij wel veel baat. En hij heeft dus een vaste begeleider. "Die komt zo nu en dan kletsen, dat is erg gezellig."

Focus op loopnummers
Ruud probeerde ook zwemmen, maar dat beviel hem niet zo. Bij AVR ’69 was hij echter direct op zijn plek. De club, die dit jaar zijn vijftigste verjaardag viert, heeft voor iedereen iets te bieden: voor jong tot oud en voor mensen met en zonder beperking. De technische onderdelen zijn vanwege zijn motorische problemen te lastig, dus richt Ruud zich vooral op de loopnummers.

Ruud is één van de groep
Op die looponderdelen doet hij mee met de reguliere groep. Soms is het best lastig om die lopers bij te houden, maar het bederft zijn plezier in de sport niet. ‘Een middenmoter’, zo omschrijft hij zichzelf. Dat hij niet snel voorop zal lopen in de groep, heeft hij geaccepteerd. “De snelste ben ik niet, maar plezier heb ik zeker!” Bovendien gaat het de ene dag beter dan de andere en mag hij van de trainers per training bekijken wat hij aankan. Verder wordt hij echter in niks anders behandeld dan de anderen. Ruud is één van de groep.

Iemand om mee te praten
Meer risico’s dan de anderen loopt Ruud eigenlijk niet tijdens het sporten, maar omgaan met de prikkels blijft altijd wel een uitdaging. Als het hem echt te veel wordt, is er op de club iemand met wie hij kan praten en waardoor hij indrukken beter kan verwerken. Omdat dat lang niet altijd makkelijk is, heeft Ruud weleens overwogen zich aan te sluiten bij een G-team. In de meeste gevallen moet hij dan echter verder reizen. Veel G-teams in de buurt richten zich op voetbal en dat ligt Ruud minder. Bovendien gaat meedoen met de reguliere groep bij AVR ’69 prima.

Als hij het kan, kan ik het ook
In de atletiekgroep is zijn beperking nooit bepalend en die gelijkheid is juist iets wat hij andere mensen met een beperking ook gunt. Doe wat je leuk vindt, dat staat voorop. "Als hij het kan, kan ik het ook, dat gevoel wil ik anderen ook meegeven." Dat heeft alles te maken met het stimuleren van mensen met een beperking om te gaan sporten en daar mag in zijn eigen buurt nog wel iets meer aan gedaan worden, vindt Ruud. "Je moet je niet belemmerd voelen door de beperking die je hebt. Iedereen is gelijk."

“Samen met mijn maatje Wim, gaan we dit weer oppakken.”

“Kijk naar wat je nog wél kunt!”

“Sporten is gaaf! Onderneem actie!”

“Als ik badminton, vergeet ik alles om me heen.”

“Bewegen is zó belangrijk!”

“Karakter wint van talent. Er is echt nog van alles mogelijk.”

“Stil zitten zet je achteruit. Nu loop ik weer 25 km! Dankzij professionele ondersteuning.”

“Ik wilde graag bewegen, maar de sociale contacten zijn voor mij net zo belangrijk.”