“Rennend naar de tram ontdekte ik mijn sport”

Jeffrey Karikari (18) heeft door Erbse Parese vanaf zijn geboorte een linker bovenarm die niet functioneert. Toch heeft hij nooit het gevoel gehad dat hij een beperking heeft. Voetbal en atletiek deed hij ook gewoon tussen valide jongens. Tot hij werd gevraagd om bij het Paralympisch talententeam te komen trainen. “Ik voel mij nog steeds niet anders.”

Jeffrey voetbalde eerst bij SV Nieuw West in Amsterdam en kwam zelfs in de regioselectie van de KNVB. Bij het voetballen merkte hij zelf niet veel van zijn mindere linkerarm. “Mensen zeiden wel eens: hé wat is er met je arm? Als je klein bent ben je ook niet zo sterk dus dan valt het niet zo op.” 

Meer talent voor hardlopen
Toen hij elf was ontdekte hij per toeval eigenlijk dat hij voor een andere sport nog meer talent had. “Ik moest een keer een sprintje trekken naar de tram. Toen zei mijn vader: je kan echt hard rennen! Misschien moet je eens op atletiek gaan.” Zo begon hij bij een atletiekclub en mocht hij ook al vrij snel meedoen aan het NK, waar hij zelfs al de finale haalde. 

Bij een atletiekwedstrijd was hij opgevallen door Guido Bonsen, toen de bondscoach van het Para-atletiek. Jeffrey werd gevraagd of hij bij het talententeam wilde komen trainen om misschien zelfs naar de Paralympische Spelen toe te werken. “Ik weet nog dat mijn moeder zei: ‘je hebt toch helemaal geen beperking?’” 

Sprinten
De afgelopen jaren heeft Jeffrey zich ontwikkeld als een specialist op de 400 meter (één ronde op de atletiekbaan). “De 400 meter vind ik mooi omdat het zo lang is. Meestal zakt iedereen de laatste meters wat af. Dan is het toch wel leuk als je nog kracht in je benen hebt om er even voorbij te gaan.” 

Het vinden van zijn talent in het sprinten heeft voor Jeffrey veel veranderd. “Als ik niet op atletiek zou zitten dan zou ik helemaal niks doen denk ik. Dan zou ik vooral op de bank zitten. Het heeft mij ook veel meer zelfvertrouwen gegeven. Zeker door mijn prestaties en de records die ik heb gelopen denk ik nu: dat heb ik toch mooi geflikt.”