Een plukje heilig gras van Wimbledon

Het heilige gras van Wimbledon. Het is de droom van elke proftennisser om daar ooit op de baan te mogen staan. Toen ik jong was, deden de rolstoeltennissers nog niet mee aan de Grand Slams. Dus ik droomde niet van Wimbledon, maar van het winnen van de Paralympics. In korte tijd is er veel veranderd! 

Tijdens de Grand Slams is er nu al jaren ook een toernooi voor de top van het rolstoeltennis. De jeugd rolstoeltennisspelers van nu kunnen daardoor wel dromen over het winnen van Wimbledon. Wie weet staan zij er op een dag zelf te zwoegen! Want het rijdt natuurlijk niet heel lekker dat gras…. En dat is een understatement!

Winst
Ik speelde mijn beste wedstrijden op hard court banen. Het spelen op gras vond ik in het begin heel erg moeilijk. De bal blijft laag en schiet vaak door. Maar spelen op Wimbledon was wel een hele bijzondere ervaring. De eerste jaren speelden we er alleen maar dubbel. Maar in 2015 werd ook het enkelspel geïntroduceerd. En deze titel stond natuurlijk ook hoog op mijn verlanglijstje!

Het winnen van het enkelspel op Wimbledon (in 2016) was een van mijn highlights in mijn tenniscarrière. Het is moeilijk kiezen welke overwinning je op de Grand Slams het mooist vond. Maar Wimbledon blijft misschien nog steeds wel HET toernooi dat je wilt winnen als tennisser.

Tennisetiquette
Bij Wimbledon gaat alles volgens het boekje. De (tennis)etiquette is heel belangrijk. En dat is ook gelijk de charme van dit grastoernooi. Iedereen speelt nog steeds in het wit. Er worden altijd aardbeien met cream geserveerd. Op zondag wordt er niet gespeeld. En de grasbanen zijn heilig. Ook als er niet gespeeld wordt, staat er een beveiliger bij de baan. Niemand mag de grasmat betreden. Maar het jaar dat mijn moeder mee was, wilde zij heel graag een plukje van het heilige gras mee naar huis nemen. 

Gras afgeknipt
De wedstrijd op de baan waar we zaten te kijken was net afgelopen en het was daardoor een beetje chaotisch langs de baan. De beveiliger hield alles in de gaten. Maar mijn moeder vond toch een plekje waar de beveiliger haar net niet kon zien. En knipte met een kleine schaar een stukje van het gras af. Mijn moeder was helemaal blij dat het haar gelukt was om het beroemde gras van Wimbledon mee naar huis te kunnen nemen. Ze heeft dit plukje gras (wel gedroogd) nog steeds in haar kast liggen. 

Vanaf de bank
Dit jaar volg ik Wimbledon thuis, vanaf de bank. De hoop op een Nederlandse winnares in het vrouwentoernooi is helaas al verloren, na het verlies van Kiki Bertens in de derde ronde. Maar bij het rolstoeltennistoernooi doen drie Nederlandse dames mee. Het zou toch mooi zijn als een van deze dames de beker mee naar huis neemt! 

Het rolstoeltennis toernooi zal in Nederland niet op tv te volgen zijn. In Groot-Brittannië wordt dit wel uitgezonden. Bij ons is wat dat betreft nog werk aan de winkel. Ik zal de wedstrijd volgen op de zogenaamde live-score. Dan zie je alleen de stand van de wedstrijd. Dat is natuurlijk niet zo heel leuk, maar het blijft toch wel spannend om de dames op deze manier te volgen. 

Jiske Griffioen