Orkest voor kinderen met en zonder beperking

Iedere week repeteren ze samen: leerlingen van het regulier onderwijs en leerlingen van het speciaal onderwijs in Apeldoorn. Het Kristal Leerorkest slaat een brug tussen leerlingen zonder en met een beperking. 

Mensen met een beperking lopen nogal eens tegen dingen aan in hun leven. Jij vindt het misschien ook veel moeilijker om een baan of een eigen huis te vinden dan mensen zonder beperking. Kern van het probleem is niet de handicap, maar de manier waarop de samenleving daarmee omgaat, aldus het College voor de Rechten van de Mens. Want mensen met een beperking worden vaak niet als volwaardig gezien. Het Kristal Leerorkest in Apeldoorn probeert daar iets aan te doen door kinderen met en zonder beperking samen muziek te laten maken. 

We doen het samen
“Muziek is ons middel. Het doel is om de kinderen echt met elkaar in contact te laten komen, zodat ze elkaar steeds beter leren kennen”, aldus projectleider Truus Hermkens in Nieuwsuur. “Er zijn kinderen die niet kunnen praten, er zijn kinderen die niet kunnen lopen, maar het zijn allemaal kinderen en iedereen maakt plezier met muziek. We doen het samen. Dit is iets wat je de rest van je leven meeneemt.”

"Er zijn kinderen die niet kunnen praten, er zijn kinderen die niet kunnen lopen, maar het zijn allemaal kinderen en iedereen maakt plezier met muziek. We doen het samen"

Truus Hermkens

Met elkaar praten
De kinderen zonder beperking vertellen enthousiast over het samen muziek maken met gehandicapten. “Ze zijn wel anders, maar dat betekent niet dat ze slechter zijn.” De projectleider ziet dat de kinderen dankzij dit orkest anders naar elkaar zijn gaan kijken. “Een van onze leerlingen in een rolstoel zei dat er in het begin alleen maar naar zijn rolstoel gekeken werd, maar na een keer of vier keken ze ook naar hem. Toen gingen ze ook met elkaar praten.”

Leren genieten
Truus kan niet zeggen welke groep het meeste heeft aan dit project. “Het is echt een wisselwerking. Ook wij leren van de kinderen. Ik leer bijvoorbeeld om tevreden te zijn met wat er wel is. Als ik zie hoe deze kinderen genieten en hoe zij in staat zijn ons te laten genieten, dan denk ik: waar zeur ik over.” 

Bekijk het hele item van Nieuwsuur hier.