Denise: “Mijn benen kunnen nu weer meedoen”

Denise (44) uit Breda is een gedreven sportvrouw. "Dat is nooit weggegaan, ook al zit ik in een rolstoel." Vorig jaar is er voor haar naast het handbiken een nieuwe sport bij gekomen waar ze het beste in haar zelf naar boven kan halen: racerunning. 

Hardlopen was alles voor Denise, maar een operatie aan haar meniscus betekende vier jaar geleden het einde aan die grote passie. Door trombose in haar knie liep ze een ernstige longembolie op met uiteindelijk hersenstambeschadiging tot gevolg. Haar lichaam maakt daardoor de hele dag ongecontroleerde bewegingen en ze kan ook niet langer dan een minuut op haar benen staan. Toch probeerde ze in het eerste jaar steeds te lopen. "Ik ben dat jaar zestig keer gevallen, ik heb het bijgehouden. Ik wilde die functie houden, maar nu zie ik de rolstoel als mijn benen."

Overgehaald
In het revalidatiecentrum kwam ze in aanraking met sport en andere sporters met een beperking. Zo deed ze in 2017 mee aan de Handbike Battle, waarbij ze in een team een berg op klom in haar handbike. Haar teamlid Wouter de Kort bracht Denise daarna op het idee om net als hij te gaan racerunnen. "Hij zei tegen mij: 'het past bij jou, bij jou gedrevenheid. Doe nou een keer mee'. Een fysiotherapeut uit het revalidatiecentrum heeft mij uiteindelijk overgehaald." 

Gevoel hardlopen terug
Ze was eerst nog bang dat haar benen alle kanten op zouden gaan, want in het dagelijks leven werken haar voeten het minste mee. Dat idee was snel weg toen ze op het zadel van de racerunner ging zitten. "Eigenlijk kreeg ik meteen dat gevoel van het hardlopen weer terug. Dat was zo'n bijzonder moment, ik werd daar ook even emotioneel van. Ik racete er gelijk vandoor!" 

"Eigenlijk kreeg ik meteen dat gevoel van het hardlopen weer terug."

Extra gedrevenheid
De ontdekking van het racerunnen betekent veel voor Denise. "De blijheid van het hardlopen heb ik terug. Mijn benen kunnen nu weer meedoen met het sporten." Zoals haar maatje Wouter al zei kan ze in het racerunnen haar gedrevenheid echt kwijt. Ze verbeterde haar eigen tijden en traint nu ook onder begeleiding van een scout van het Paralympisch Team. "Ik mag alleen niet meedoen aan de Paralympische Spelen, omdat er voor mijn beperking nog geen klasse bestaat. Ik ga komend jaar wel nationale wedstrijden doen. Ik heb al een paar kleine wedstrijdjes gedaan. Dat geeft extra gedrevenheid en dan wil ik nog meer."