Adriaan Boele (42, incomplete dwarslaesie) is bijna iedereen te vlug af   

Autocross was zijn passie. En wonder boven wonder wist Adriaan na een ernstig ongeluk waar hij een incomplete dwarslaesie aan overhield, het autocrossen op hoog niveau weer op te pakken.

“Toen ik als jong ventje bij lokale crossjes stond te kijken dacht ik: dat wil ik ook. Toen ik eraan begon wilde ik graag meer, en zo kwam ik op een steeds hoger niveau. In principe is het autocrossen een veilige sport. Er moet aan veel veiligheidsregels en eisen worden gedaan. Dat ik een ongeluk kreeg, was een kwestie van pech. Het gebeurde vier jaar geleden tijdens een vrije training. De dag ervoor had het veel geregend, zodat de baan zwaarder reed. Daarnaast gebruikte ik ook nog mijn reservemotor, die 40 PK minder had. Bij het nemen van een springbult had ik niet genoeg kracht om me hard genoeg af te zetten. Mijn wagen belandde precies op de neus. Zodra ik neerkwam voelde ik dat het niet goed zat. Ik kon geen gas meer geven of remmen. Maar van het ergste ging ik niet uit. Ik dacht dat ik mijn bekken had gebroken.

Ik ben altijd positief. Hoppatee, straks ga ik lopend weer het ziekenhuis uit, hield ik mezelf voor. Op een scan bleek dat ik mijn rug had gebroken. Daardoor heb ik een incomplete dwarslaesie. Maar waarom zou ik daarom minder positief zijn? Oké, lopen ging dus niet meer. Dat doel moest ik bijstellen. De vraag die ik mezelf stelde was: hoe gaan we het dan wel doen? Ik deed dat door keihard te revalideren en het beste uit mezelf te halen. Ik wilde dat ik in het dagelijks leven goed uit de voeten zou kunnen, dat ik alles zelf kon doen, vol vooruit kon gaan. Je kunt wel blijven miauwen en janken, het leven gaat toch wel door.

Met mijn vriendin en vrienden bezocht ik autocross wedstrijden als toeschouwer. Nadat ik een paar keer was gaan kijken zei ik: of ik ga nooit meer mee, of ik doe zelf weer gewoon mee. ‘Prima’, zeiden mijn vrienden. ‘Als jij weer mee wilt rijden, dan helpen we je.’ Ik rijd nu in een Skoda Fabia MK2, handbediend. Ook heb ik mijn licentie weer gekregen van de Koninklijke Nederlandse Autosport Federatie. Eerst werd ik daar raar aangekeken. Ze vroegen zich af of ik wel capabel zou zijn. Ze wilden weten of ik snel genoeg kon handelen, of ik zelfstandig uit mijn auto zou komen als er brand uit zou breken. Ik heb aangetoond dat ik dat kan.

Ik doe weer mee aan het FIA Europees Kampioenschap. Dat is zo mooi! Hier doen rijders uit alle landen mee, en het niveau is heel hoog. Actief bezig blijven helpt me in alle opzichten. Als je iets wilt bereiken, dan kan je dat ook. Het gaat om de mentaliteit die je hebt. Uiteindelijk moet je het zelf doen, en ik wil anderen laten zien dat je ook tot heel wat in staat bent.”