Met icehandbike maakte Ad zijn droom waar

In Nederland zijn de winters al lang niet meer koud genoeg voor een Friese Elfstedentocht. Daarom wordt in Oostenrijk deze week op de Weissensee de Alternatieve Elfstedentocht georganiseerd. Tussen honderden schaatsers staat ook een bijzondere deelnemer aan de start: Ad Aarts (60) uit het Brabantse Middelrode doet dit jaar namelijk voor de achtste keer mee op zijn zelfgemaakte icehandbike. 

Ad is altijd een fervent schaatser geweest. Het liefst op natuurijs en anders op een schaatsbaan. Dat veranderde toen hij in 2000 door een ongeval rolstoelafhankelijk werd. Na zijn revalidatie is hij weer wat sporten gaan proberen. “Ik dacht: ik moet zorgen dat ik niet te zwaar wordt. Dat is perfect gelukt. Schouders en polsen zijn ook goed gebleven. Daar kun je als rolstoeler nog wel eens last van krijgen. Ik ben toen nog begonnen met rolstoelrugby, maar dat paste niet bij mij.” 

Tochten handbiken 
Voor zijn ongeluk deed Ad ook veel aan wielrennen. “Dat kon ik goed vervangen voor handbiken. Ik heb een paar snelle handbikes dus ik nu kan grote tochten van 180 kilometer maken, maar meestal fiets ik rond de 70 km.” Hoewel hij in zijn veranderde leven na enige tijd alles weer op de rit had, miste hij toch één ding: schaatsen op natuurijs. Toen hij op internet ging zoeken naar mogelijkheden kwam hij maar weinig tegen. 

Sensatie
Samen met zijn broer die een constructiebedrijf heeft ging hij daarna aan de slag om een bestaande handbike om te bouwen tot icehandbike. Aan de voorkant heeft die handbike wielen met spikes en aan de achterkant zitten schaatsen. Met zijn handen kan hij zichzelf zo over het ijs voortbewegen. De eerste keer dat Ad met die icehandbike weer op het ijs stond, was een hele sensatie. “Ik heb dat toch maar ’s avonds gedaan op een vijvertje om te kijken of het ging. Toevallig waren er toen ook al wat meren dichtgevroren richting Friesland. Daar ben ik toen samen met mijn zwager naar toe gegaan om een tocht van 60 kilometer te maken. Ik werd daar natuurlijk steeds enthousiaster van.” 

“Het zoef-zoef-geluid van mijn eigen schaatsen mis ik natuurlijk, maar het mooie is: die schaatsers halen mij continu in"

Ad Aarts

Laag bij het ijs
Daarna hebben ze de icehandbike steeds weer met kleine aanpassingen verbeterd. Zo maakten ze een speciaal kantelmechanisme om beter door de bochten te gaan en Ad kreeg een kuip om geen koude benen meer te krijgen. De Icehandbike heeft zo veel gebracht en gegeven, vertelt Ad. “Ik kon weer op eigen kracht terug op het natuurijs. Als je natuurijsschaatser bent dan wil je een beetje tussen het riet zitten en laag bij het ijs zijn. Dat is fantastisch. Dat heb ik toch weer terug kunnen vinden met de icenhandbike.” 

Zoef-zoef
De Alternatieve Elfstedentocht, waar hij dit jaar al voor de achtste keer aan de start staat, is daarom elk jaar weer een belevenis. “Het zoef-zoef-geluid van mijn eigen schaatsen mis ik natuurlijk, maar het mooie is: die schaatsers halen mij continu in. Dat is toch een hele belevenis als je in zo’n schaatsgroep hangt. Je begint dan ’s ochtends om zeven uur. Dan is de hele dag rondjes maken en werken en werken op het ijs. Dat doe je tot het weer donker wordt. Dat is toch wel kicken!”

Lenen 
Ad is tot nog toe de enige deelnemer met een beperking bij de Alternatieve Elfstedentocht. “Tot nu toe heb ik nog niet iemand zo gek gekregen om mij op te volgen. Dat zou ik heel erg leuk vinden. Wie interesse heeft mag altijd mijn icehandbike lenen om hem na te bouwen. Het zou mooi zijn als iemand anders het ook eens probeert.”